Ik beken: ik zie ontzettend op tegen morgen. De grootste staking uit de Belgische geschiedenis staat op til…
Aangezien ik nog niet zo oud ben, kan ik moeilijk de omvang ervan inschatten. Ik ben alleszins al gewoon blij dat de school van mijn nazaten niet meestaakt, en dat ook de opvang van de jongste zijn werk blijft doen. Dat laatste had ik wel verwacht, een zelfstandige zal niet zo snel in zijn eigen vlees snijden. Maar de school, daar had ik voor gevreesd. De laatste stakingen hadden ze evenwel ook niet meegedaan, maar nu was het bang afwachten. Elke keer als ik ze afhaalde aan de schoolpoort kon die boekentas niet snel genoeg open zijn. Zou er een briefje inzitten? Ja, woensdag was het prijs! Maar, geen briefje over de staking, maar eentje over het grootouderfeest dat op komst was. Om toch effe te checken hoeveel grootouders er zijn. Tegenwoordig is dat uiteraard niet meer zo rechtlijnig. Trouwen, hertrouwen, scheiden, nieuwe relaties, een kind kan al gemakkelijk een serieuze schare grootouders verzamelen! Maar geen briefje over de staking. Donderdag dan: ja! een briefje in de boekentas van én de middenste én de oudste. De oudste moest de boeken die hij las gaan “registreren”. De juf van de middenste wilde weten of wij naar het oudercontact zouden komen. Zaak 2 was snel duidelijk, zaak 1 bezorgde meer kopzorgen. Als je kind van 6 met bizarre boeken terugkomt als hij met school naar de bib gaat, is het soms niet meer evident. De buit van deze week: 1) Het Christendom (daar sta je dan als doorwinterde atheïst), 2) Media en communicatie, 3)Het oude Egypte, 4)Kroniek van de verrezen wereld (hallo juf, waar zat u toen hij zijn keuze maakte?) en 5) Raadsels in de ruimte. Geen normaal leesprofiel voor een kind in het tweede leerjaar. En als ze dan willen dat je elk boek registreert dat je uitgelezen hebt…Tja…
Uiteindelijk vrijdag toch een briefje over de staking “Beste ouders, met dit schrijven laten we u weten dat onze school aanstaande maandag niet deelneemt aan de staking”. Dank u school! Deze moeder kan morgen hopelijk probleemloos haar plichten gaan vervullen, net zoals de man des huizes. Hopelijk, want ergens is er de angst voor barricades, scheldtirades, groepjes roepende mensen rond een vuurhaard,..
We zullen zien…
Altijd plaats aan tafel 