Midiman zit in de tweede kleuterklas. Sinds kort hebben ze een nieuw project: de verteltas. Een bijzonder fijn concept, waarbij elk kind gedurende enkele dagen een verteltas mee naar huis krijgt. Bij de tas zit dan de inventaris, want het is wél de bedoeling dat alles in goede staat terug mee naar school komt. Hiervoor dienden we in het begin van het schooljaar een “contract te ondertekenen.
Afgelopen donderdag was het aan zoonlief. Donderdag na school kwam hij afgehuppeld met de prachtige tas.
Hij was zo trots omdat hij aan de beurt was! Eenmaal thuis kon het niet snel genoeg gaan: de tas moest open. De buit: een puzzel (best ingewikkeld), knutselgerief, een grote vis (om te versieren en bij te houden, een boek, 2 vissenknuffels (wat een woord…), 5 poppetjes en een herinneringenschriftje.
De puzzel werd gemaakt, mits hulp van miniman en maximan. Het was best moeilijk, zo zonder model.
Daarna werd de rest bewonderd. De verteltas mocht blijven tot Valentijn, dus er was tijd genoeg! Het boek werd meerdere keren gelezen. De kinderen vonden het een mooi verhaal, maar de clou ontging mij als moeder wel…
De vissen kregen een zwembeurt in mijn wasmachine, en mochten erna mee in bed. En nee hoor, ik heb geen smetvrees, maar voor de wasbeurt waren ze groezelig…
Met het knutselgerief werd zatermiddag gevuld. Het resultaat was een prachtige vis, en 2 uur “rust”.
Het eindresultaat
De poppetjes werden voor alles en nog wat gebruikt, volgens onze midiman stonden ze symbool voor ons gezin….(kan iemand dan die dochter bezorgen????)
In de vooravond van Valentijn mocht moederlief de ervaringen neerpennen in het bijhorende schriftje… Ik heb er ook foto’s bij gedaan, want soms zeggen die toch wel meer dan woorden.
Fijn initiatief overigens!
Altijd plaats aan tafel 