Jouw staalblauwe ogen
Helemaal niet vertrouwd.
Je komt niet uit mijn buik,
Wel uit mijn hoofd
En mijn hart.
We hebben iets speciaals,
Iets bijzonders, apart.
Ik til je op
En knuffel je.
Je legt je hoofd op mijn schouder.
Ik koester je
Het voelt puur maar
Ik ben jouw surrogaat-ouder.
Vind ik leuk:
Vind-ik-leuk Laden...
Gerelateerd
Over anomama
Een grote tafel, die als het moet nog langer kan...Veel stoelen, vaste plaatsen voor de vaste leden van het gezin, maar met de regelmaat van de klok schuift er nog iemand een stoeltje bij....
Dit bericht werd geplaatst in
gedichten,
Kinderpraat en getagged met
moederliefde,
pleegzorg. Maak dit favoriet
permalink.
Altijd plaats aan tafel 