Zoonlief leert fietsen. Althans, dat zou de bedoeling moeten zijn. Ruim 4 is midiman nu, en ik acht de tijd rijp om hem te leren fietsen zonder zijwieltjes.
Maximan was 5 toen hij leerde fietsen. Tot die leeftijd fietste hij op een loopfiets. Hij was een motorische ramp, en de loopfiets was de enige manier om hem zelfstandig te laten vooruit gaan op de weg. Hij kon er ontzettend snel mee rijden, en ik fietste er gewoon naast. Uiteindelijk leerde hij fietsen op minder dan een half uur tijd. We hebben hem gewoon op een fiets gezet, een duwtje gegeven en geroepe dat hij moest trappen. Geroepen is er alleszins veel, want na 10 minuten stond de hele buurt maximan mee aan te moedigen! Lang leve de straten met alleen bestemmingsverkeer :-).
Nu is het de beurt aan midiman. Dat leek ons meer haalbaar dan maximan indertijd. Het bleek een illusie… Midiman weigert nog maar één blik te gunnen aan de paars-roze K3-fiets die we kregen van zijn nichtje. Een perfecte fiets om het aan te leren, want eens ze trappen moeten ze blijven trappen, gezien de achteruittraprem (dat is pas een woord voor Scrabble!). Hij weigert erop te zitten. Niet voor het roze, noch voor het paarse aspect, want daar is hij nog niet gevoelig aan. Maar de echte reden weten we ook niet. Angst voor het onbekende? Zouden wij een klein xenofoobje gecreëerd hebben?
Via een vriendin kreeg ik de tip om hem in te schrijven voor een fietsinitiatie bij Dreamland (overigens een geweldige blogster – http://onderdeappelboom.wordpress.com/). Daar gingen we dan, afgelopen zaterdag. Midiman kon goed overweg met de hem toegewezen Cars-fiets. Ernaast stappen, op- en afstappen, dat deel ging ontzettend vlot. Je zag zo dat hij ervaring had met een loopfiets, net zoals nog een ander meisje daar. Tot het moment was aangebroken om de 2 voeten op de trappers te zetten. Toen weigerde midiman dienst… Daar stond ik dan, in een poging hem te overtuigen om het toch te proberen. Zachte dwang, veel uitleg, en ja, zelfs een beetje omkoperij… Gelukkig mocht Kevin van Dreamland het met hem proberen. Daar ging hij, onze midiman, met erachter Kevin. Midiman trapte en stuurde, maar gilde ook dat de meneer niet mocht loslaten. En toen… was de les om!
Midiman kreeg een beloning: een boekje met uitleg, een zak paaseieren, een drankje, een toeter voor op de fiets,.. De beloning was zeker de inspanning waard. Vandaag heb ik me een Bikybiky aangeschaft, omdat ik moe word van het voorovergebogen lopen om zijn zadeltje vast te houden.
De taferelen zijn hilarisch, en beinvloeden zelfs mijn kledingkeuze. Als er geoefend wordt, moet ik comfortabele schoenen dragen, bij voorkeur een broek (als je vooroverbuigt met een rokje…) en een nauw aansluitende trui. Ook midiman draagt dan een T-shirt of jas die niet over zijn zadel komt, want anders heb ik er geen grip op. Straks gaan we oefenen met de Bikybiky… Ik ben benieuwd….
Altijd plaats aan tafel 
Dat heb ik toch moeten googelen, die bikybiky 🙂 Gebruiken ze dat bij dreamland ook? Wij hadden zo’n staaf die je onder het zadel vast zet, maar dat komt altijd los. En van die bikybikys zou ik er zelfs twee tegelijk kunnen vasthouden 😉
Nee, ze gebruiken dat daar niet. Ik hoorde net van een andere mama dat aan het einde van hun les er 7 van de 8 konden fietsen….