Het ouderlijk bed wordt hier standaard “het grote bed” genoemd. Heel soms zeggen de jongens ook wel eens “Moekesvakesbed”, om duidelijk te maken dat het toch niet gaat om hun eigen bed, dat bij 2 van de 3 kinderen ook een groot bed is.
In ieder geval, het grote bed is een fijne plek om te vertoeven. Om te beginnen slaapt ons bed werkelijk erg goed. Het is groot genoeg voor manlief en mezelf, maar toch ook weer niet te groot met zijn 1,60 m.
In ons grote bed kan er vanalles gebeuren, slapen (jaja :-)), lezen (vaste prik), praten (vaak is het de enige plek waar we rustig met elkaar kunnen converseren), knuffelen (zowel met manlief als met de andere mannen in mijn leven) en uiteraard het bedrijven van de liefde. Onze jongens zijn creaties in het grote bed, hoewel er hierover bij maximan twijfel bestaat. Daar zijn we er niet zo heel zeker van…
In het grote bed gelden er regels. Die regels kennen onze jongens maar al te goed. De belangrijkste regel is misschien wel dat enkel ouders hier slapen ’s nachts. Dat was een belangrijk punt dat manlief aanhaalde toen maximan geboren werd: geen kind in het grote bed! Ik vond het initieel heel mensonlievend, maar ben het met de tijd meer en meer gaan appreciëren. Bij ons slaapt ieder kind in zijn eigen bed. Enkel tijdens de eerste levensweken zijn hier uitzonderingen op gemaakt, erna in principe nooit meer. Maar die “in principe” staat er niet zomaar. Als manlief op congres is, draait het grote bed op halve capaciteit. En dat hebben mijn telgen goed door, want dan wordt er onderhandeld over wie er de plek van vaderlief mag innemen. Mijn voorkeur gaat ernaar om ze op weeknachten niet te laten invullen. Ik slaap bij tijd en wijle ook wel eens graag gans alleen. Met een kind slapen is niet erg rustig: ik ben ze af en toe kwijt (zeker midiman, die in de raarste posities in bed ligt, en totaal niet het volume van manlief benadert), word gek van gewemel (in het bijzonder van maximan) of ben bang dat ze eruit vallen (bij miniman). Andere regels zijn dat er niet geroepen of gevochten wordt in het grote bed. Kinderen zijn ’s morgens welkom, maar een voorwaarde is dat het konijntje wakker moet zijn (http://www.kidsleep.nl/). Miniman komt tegenwoordig erg graag mee in het grote bed. Dan kruipt hij dicht tegen je aan, en kroelt gezellig. Ik schrik elke keer van de koude voetjes en zijn kinderlijk enthousiasme in de vroege ochtend. Maar ik geniet heel erg van heerlijke conversaties en zijn ongebreidelde fantasie. Vanochtend hebben we zelfs kuikeltjes met saus bereid en gegeten in bed :-).
Altijd plaats aan tafel 