Vandaag was het zover: de klas van midiman ging naar de kinderboerderij, zonder mijn midiman…
Midiman heeft erg veel verdriet gehad. Onnoemelijk veel verdriet. We dachten dat het eenvoudig ging zijn, en dat vooral wij als ouders verdriet zouden hebben, maar dat bleek niet zo te zijn. Maandag ging ik hem ’s middags ophalen van school, en zat hij stil achterop de fiets. Op mijn vraag of er iets was, antwoordde hij niet. Stilte, ijzige stilte en een onbewogen gezicht. Eens thuisgekomen bleek hij uit zijn hum. Niet voor rede vatbaar… Ik probeerde een gesprek met hem aan te knopen. Uiteindelijk kwam het eruit: hij wilde OOK mee op schoolreis! Het was niet eerlijk. Hij had zelfs een plan van aanpak! Kon zijn tante niet mee? Die was toch verpleegster? Goed plan, dachten wij. Mijn zus is inderdaad verpleegkundige, en dan nog wel op spoed. Als er één iemand geschikt zou zijn om hem bij te staan, zou zij het wel zijn! Er was hoop! Maar manlief wilde nog verder gaan. Hij belde met school, en stelde voor dat hij mee zou gaan. Hij gooide zijn “arts-zijn” in de strijd. Hij wilde alles doen voor zijn zoon. Ik zag de leeuw in mijn man, en voelde de liefde voor hem door mijn lijf stromen. Dit was hem: de man van mijn leven! Hij ging ervoor, niemand mocht aan zijn kind raken. Die biggelende kindertranen kon hij niet zien.
Directie wilde bedenktijd. Even overleggen… Woensdag kwam het antwoord: Nee, kan niet, geen precedent,… Manlief was teleurgesteld… Zwaar teleurgesteld…
Enkele uren later belde hij me op. “Ik ga morgen met midiman op stap!” De geplande boottocht kon toch niet doorgaan met mijn moeder, aangezien de rederij niet vaart op donderdag. Hij was vastberaden zijn zoon een leuke dag te bezorgen. Ik polste bij midiman wat hij wilde doen met zijn held. “Naar het shoppingcenter met de trein en de tram” Het kwam er vlot uit, alsof hij wist dat het pas haalbaar was. En inderdaad, sinds enkele weken rijdt de tram naar Wijnegem Shopping Center. Hij maakte zijn rugzak klaar, stak er zakdoekjes in, een drankje voor hem, eentje voor zijn vader en herinnerde manlief aan de epipen.
En zo geschiedde, mijn megaman en midiman hebben de trein genomen, zijn iets gaan drinken bij Starbucks, namen vervolgens de tram, hebben geshopt, gebabbeld, en zijn heel decadent iets gaan eten bij die keten met die grote M. Terug thuis was hij erg enthousiast. Drankjes en zakdoekjes ongebruikt in de rugzak, en zelfs aangevuld met een zak schepsnoep. Een geslaagde dag…
En moederlief belde eens rond, van de allergologe naar de pediater en op hun aanraden naar het CLB. Blijkbaar moet school wel een oplossing voorzien, en helpt het CLB erbij. Ik wil graag een constructieve oplossing voor de toekomst…
Altijd plaats aan tafel 
Eerlijk, ik vind dat de school zich hier toch ook heel gemakkelijk vanaf maakt… Zeker als de activiteit kadert in ‘de eindtermen’ moeten ze er inderdaad alles aan doen om hem te kunnen laten meegaan! Als jullie voor een begeleider met kennis van zaken kunnen zorgen is dat toch prachtig? Begrijp het niet helemaal.
Héhé, ben blij met jouw reactie. Dat maakt dat ik me toch niet alleen maar een lastige moeder vind! Vandaag belde het CLB terug, en die zeiden dat school dat inderdaad niet mocht doen. Zij nemen het maandag op met hen, en houden ons op de hoogte. Wordt dus nog maar eens vervolgd 🙂
Ik durf eigenlijk stellen dat bij ons het oudercomité dit zou oplossen (en extra begeleiding voorzien dus). Ik heb weet van één kindje met medische problemen in de klas van de onderdeappelboompjes, en dat kindje gaat niettemin overal mee naar toe. Volgende keer op tafel kloppen dus (of ze zich serieus schuldig laten voelen :-)) En dat papa-arts mee kan, dan is het toch echt te gek dat het niet kan doorgaan hé. Zeg dat hij bij ons de kippen en eendjes mag voeren (met pindavrije korsten brood) en we desnoods nog schapen en andere beesten in de buurt zoeken ook! (ik zou niet ver moeten zoeken, denk ik 🙂 )
Oudercomité doen bij ons niet veel anders dan fuiven en feestjes organiseren. Ook tof, maar dan vooral voor de ouders :-).
Dagje schapen kijken wisselen voor autostoel?
Ik begrijp ook echt niet waarom je zoontje niet mee mag op uitstap, zeker niet als papa aanbiedt om mee te gaan. Ik zou in dit geval ook zeker op mijn strepen blijven staan!
We hebben binnenkort een overleg hiervoor met CLB en school. Ze staan ervoor open om een goede oplossing te vinden… Nu eens ervaringen zoeken over hoe het gaat op andere scholen!
In de klas van mijn zoontje zit een meisje met een voedselallergie. Zij brengt elke dag haar eigen eten van thuis mee, dat voor haar speciial wordt opgewarmd. Zij is meegeweest op schooluitstap … naar de kinderboerderij…. Ik vraag eens na op school welke maatregelen zij daarvoor nemen.
Hier krijgt midiman ook alles van thuis uit mee, en is de regel dat hij niets eet dat niet van ons komt. Ik zou het fijn vinden als je eens zou polsen hoe zij dat doen!!!