Waar is dat feestje?

Vandaag hadden we een feestje. De echte reden was de plechtige communie van de jongste zoon van vrienden van ons, maar eigenlijk is elke reden goed voor een feestje. Die communie is gewoon een geprikte datum. Nu, ik heb zelf ook niet veel met communies, dus probeer ik het misschien daarom wat af te zwakken :-).

Alleszins, vanochtend was het in ons dorp (een plek om te ontmoeten…) vandaag eerste communie. Ik zag ze staan, al die trotse 7-jarigen, toen ik rond openingstijd naar de bibliotheek ging. En het mag gezegd zijn, een bib-bezoek is altijd fijner (en warmer) dan een kerkbezoek. Maar ze stonden er dus wel, op het plein voor de kerk, klaar om eindelijk hun communie te doen. Bibberend ook, tientallen jongens en meisjes. Sommigen echt met een verkleumd gezicht, en duidelijk niet opgezet met de kleding waarin ze gewrongen waren. Terecht, vond mijn praktische kant. Weinig van de kleding kon nog ooit dienen voor een andere gelegenheid, was veel te licht van kleur of zat gewoon niet lekker. Maar soit, sinds vandaag horen ze er dus bij….

Feestje was wel fijn. Speciaal voor midiman had de gastvrouw gezorgd voor allemaal veilige hapjes. Het kan dus echt wel. Midiman kon van alle lekkernijen meegenieten. Vandaag leerde ons nageslacht dus ook viseitjes eten. De oesters die passeerden lieten ze niet zomaar voorbij gaan. Het gezelschap keek onze richting uit, toen maximan sommeerde om wat peper op de zijne te doen. Twee minuten later zagen ze miniman minutieus een tonijn-asperge-potje uitlepelen en nog geen minuut later aanschouwden ze midiman met sushi… Ogen gingen wijdopen, ongeveer tegelijkertijd met de monden van onze jongens…Die eten zo ongeveer alles, zolang het maar veilig is. Miniman kwam af en toe zeggen: “Leuk feestje hé”, en midiman keek bij elk nieuw hapje onze richting uit, in afwachting van een ouder die even kwam meedelen dat het OK was. Daar is hij op gedrild, om nooit iets aan te nemen van vreemden. Mensen vinden dit soms gek, maar we hebben het hem op aanraden van onze allergologe zo aangeleerd, en hij weet gewoon niet beter. Hij mag van niemand eten aannemen of dieren voederen. Dat kwam de oma daar terloops ook even vragen, of midiman bang was van de goudvissen in de eetkamer. Ik keek verbaasd. Tot ze vertelde dat ze hem had gevraagd of hij soms de vissen wilde voederen. Aha, dat had hij plichtsgetrouw afgewezen. Maar hij zegt er niets bij, maar knikt dan gewoon een beetje angstig van nee, omdat hij het voer niet durft aan te raken…

Maar binnenkort is er wel nog een “feestje”! We gaan een namiddagje naar een halve boerderij! Alwaar midiman beestjes mag voeren :-). Dankuwel onderdeappelboompjes!

Lezers met boerderij mogen altijd reageren :-)!