Wie schrijft, die blijft…pleegouder.
Het is toch therapeutisch, het schrijven van een blog. De afgelopen tijd schreef ik vaak over pleegzorg en de bijhorende struikelblokken en twijfels die wij ervaren. Ik kreeg daar veel reacties op. Herkenning, erkenning, mensen die ons moed inspraken,… Stuk voor stuk zijn die reacties ons erg dierbaar, want het blijft een investering, naast een drukke job, een tijdsverslindende hobby en 3 eigen kinderen. Maar het van me afschrijven werkt duidelijk. We hebben het gevoel er terug verder tegenaan te kunnen met hernieuwde energie.
Gisterenavond belde ik met een “oude” maar vooral erg wijze vriend. Hij heeft 2 heel goede oren en een groot hart. Ik praatte met hem over pleegje. Hij zei dat zelfs die 2 dagen per 2 weken voor pleegje, hoe klein ook, erg kostbaar zijn. Dat dit hem toch op één of andere manier zal “vormen” en dat hij daardoor steviger in zijn schoenen zal staan en meer kans heeft op een betere toekomst, uit de vicieuze cirkel waarin zijn gezin zich nu bevindt. Dat deed goed, om zoiets te horen. Het lijkt zo weinig en banaal, maar volgens hem is dat niet zo. Fijn om te horen, dat we er toch voor kunnen zorgen dat onze opvang iets zal uithalen!
Ondertussen ontwikkelt pleegje zich vrolijk verder. Hij is er dit weekend terug, een extra weekendje. En mama heeft bijgeleerd, want hij had gisteren niet eens zijn winterjas aan :-). Blijkbaar begint ze stilaan misschien toch te leren hoe het werkt… Er is weer hoop! Pleegje lijkt ook rustiger en gelukkiger. Hij lacht meer, en zoekt veel meer contact. Dat is fijn om te zien gebeuren. Ook blijkt het dat pleegje erg graag buiten speelt. Thuis krijgt hij die kans nooit, maar aangezien onze eigen jongens erg vaak buitenspelen, gaat pleegje mee buiten. Vanochtend stond hij al erg vroeg te roepen omdat hij buiten wilde! We merken stilaan op dat hij ook gewoontes van ons overneemt. Gisterenavond ontdekten we hem terwijl hij op een stoeltje een boekje zat te lezen. Zo fijn om te zien dat hij nét die dingen overneemt. Voorlezen vindt hij ook het einde. Het is wel nog eerder vertellen wat je ziet, want pleegje draait nogal snel en onhandig alle pagina’s om :-).
De zon maakt veel goed, en de vele hart-onder-de-riem-stekende reacties ook. Pleegje blijft komen, hij hoort bij ons!
Altijd plaats aan tafel 
Heel fijn om te lezen dat het terug beter lijkt te lukken. Ik ben er zeker van dat die oude en wijze vriend gelijk heeft. Zelfs al houdt pleegje naast een fijn week-end om de andere week alleen maar de gewoonte over om samen iets te lezen, zal dat zijn ontwikkeling enorm ten goede komen.