Midiman en schooluitstappen

Vandaag was hét gesprek met school. We werden op school verwacht in de voormiddag en zouden met directie en CLB aan tafel zitten. Midiman is door zijn pinda-allergie al een paar keer niet mee kunnen gaan op schooluitstap, en dat begint toch wel door te wegen. Het ventje krijg het er zelf ook wel moeilijker en moeilijker mee. Tijd dus voor overleg.

Daar zaten we, niet goed wetend wat we konden verwachten. We hadden gisteren nog contact gehad met de allergologe, die ons had gezegd wat we konden vragen aan school. We lieten hen eerst praten. We kregen even te zien hoe volgend schooljaar er zou uitzien op gebied van uitstapjes. Er zat weer iets bij naar een boerderij… We kregen het al warm, maar dat bleek niet nodig. Er kwam een voorstel van hun kant: bij “risicovolle” uitstappen zou er iemand meekunnen die medisch geschoold is. Niet manlief of ik, maar een andere persoon. Mijn zus bijvoorbeeld, die verpleegkundige is op spoed. Of eventueel een andere ouder (waarvan het kind niet in de klas zat die op uitstap ging) die het zou zien zitten (dat zouden ze dan bevragen). Daar konden we ons in vinden! Dat ze ons als ouders liever niet hadden, konden we ook snappen. Voor de rest zou er extra medicatie meegaan, en zou er gebruik gemaakt worden van een alarmbandje.

In de verdere toekomst (echte schoolreizen zoals bosklassen enzo) zouden we op voorhand het menu krijgen en contact kunnen nemen met de keuken daar. Dan zouden we kunnen zien waar het nodig was om extra eten te voorzien van thuis. Op zeeklassen (maar dat is echt nog ver in de toekomst) zouden ze zelfs brood kunnen meenemen van hier en eens daar invriezen en stelselmatig ontdooien. We waren blij! Correctie, we zijn nog blij! Erna midiman gaan oppikken, onverwacht toch nog eens een dagje thuis aan moeders rok.