Eten in het poppenhuis

Daar gingen ze vandaag, onze 3 musketiers.

Midiman startte opnieuw met zijn tas vol medicatie en zijn handleiding. Die hangt overigens in elke klas omhoog. Een stappenplan voor wat er dient te gebeuren als midiman reageert. Bij hem telt dat elk afwijkend gedrag gezien moet worden als een allergische reactie. Midiman vertrok met een boekentas vol eten, en ik toonde juf nog even waar de medicatie zat. Een doos met lekkere koeken wanneer er getrakteerd werd in de klas, hadden we zaterdag al aan juf gegeven.

Tijdens de eerste speeltijd zag ik midiman. Ik was samen met de andere ouders fruit en groenten gaan schillen, en de kinderen mochten een potje komen vullen. Ik hoorde midiman zeggen tegen zijn juf dat hij niet mocht mee-eten. Juf repliceerde dat er geen pinda inzat. Midiman hield voet bij stuk “Het mag echt niet!”. Ik was trots, nog maar 4, en toch zo weten dat het niet kan. Ik mengde me in het gesprek, en legde hem uit dat ik het fruit zelf mee geschild had, en wist dat het veilig was. Hij straalde. “Juf, ik mag toch mee-eten!”

Om 15.45 was school uit. Daar stond ik, benieuwd naar alle verhalen. Midiman kwam aangestormd. “Het is een heel lieve juf!” Hij vertelde wat. Plots glimlachte hij breed. “Weet je waar ik mijn bokes moet eten?” Ik knikte ontkennend. “In het poppenhuis” Hij zag mijn denkrimpel. “Ja, dan kan er niets gebeuren, en kan ik niet bij het brood van de andere kindjes.” Ik keek nog raar. “Maar ik vind het tof hé! Daar staat een speelgoedtelefoon, en dan bel ik mijn juf!”