Het was té mooi om waar te zijn, dacht ik nog even vorige week. Een poetsvrouw die kon poetsen. Traag, maar wat ze deed, deed ze goed. Ik keek dus terecht al uit naar afgelopen dinsdag, wanneer ze voor de tweede keer zou komen, en ze de woonruimte en badkamer zou doen.
Andere wending in het verhaal. Bel gaat wél gewoon om 8.00. Manlief opent de deur, om onmiddellijk terug te komen “Het is de verkeerde, schat!”. Het lijkt me wat onbeleefd, om iemand zo te stigmatiseren op basis van zijn geaardheid (want ja, ze was echt lesbisch :-)). Achter hem stond de poetsvrouw, een andere dan de week ervoor. Niets schuttingtaal of Alzheimer van manlief, maar een andere dame. Geen Nederlands, wel Russisch. Ik snap er niets van. Daar ging mijn ideale beeld om niets meer te hoeven uitleggen.
Opnieuw rondleiden dan maar. Met hand en tand alles uitgelegd. Gaan werken en teruggekomen, en ontdekt dat deze erin is geslaagd om op 5 uur tijd de badkamer goed en de woonkamer met keuken slecht te poetsen. Onder slecht bedoel ik dan: selectief afstoffen (rekje wel, rekje niet :-)), nergens onder stofzuigen, en meer rommel creëren dan er was (en geloof me vrij, ik had écht mooi opgeruimd).
Ik voeg toe aan mijn to-do-lijstje: bellen naar bureau om uitleg, en zeggen dat deze niet uitsteekt boven het gemiddelde :-).
Altijd plaats aan tafel 
Zeg dat ze te veel last heeft van schizofrenie… :-). Iig succes ermee. Dit is heel herkenbaar.
Veranderen van bureau lijkt me hier aangewezen; hebben wij ook gedaan, en dat heeft toch heel veel geholpen.
Dat is een goede suggestie!!!