Doorbraak!

Er is een doorbraak in het pleegzorgdossier van ons pleegje! Reden genoeg om hier eens te komen juichen.
Ondertussen komt pleegje al een jaar bij ons, en hebben we hem zien veranderen van een immobiel tenger ding naar een supermobiel vinnig taterwatertje.
Toch waren er af en toe onduidelijkheden, langs alle partijen. Meestal liep het pas echt goed als de dienst niet bereikbaar was, want dan hadden we de autonomie om zelf beslissingen te nemen :-).

Maar nu, ongelooflijk maar waar, een jaar na de start van de opvang, is er een contract! Een heus contract, met data en uren en doelstellingen! Ik had zowaar nooit meer gedacht dat het ervan zou komen.
Het contract was op zich voor ons niet meer zo noodzakelijk, hoewel het tijdig kunnen inplannen van de opvang soms wel handig was. We proberen de weekends waarin pleegje bij ons is toch zo aangenaam en rustig mogelijk in te delen. Als we kunnen vermijden dat we weg moeten, doen we dat ook. Ook het brenguur was soms een moeilijk punt, aangezien ik werk, en geen vaste werkuren heb voor vrijdag. Maar zeker en vast was er een ander doel: alle partijen die zich mengen in het welzijn van het kind toch eens een duidelijk signaal geven. De doelstellingen IN het contract zijn des te belangrijker voor het welzijn van pleegje. Er moeten bepaalde mijlpalen bereikt worden, of er gaat ingegrepen worden. Na een jaar is er immers te weinig positieve evolutie in de thuissituatie van pleegje. En dat mag zo niet blijven. Alleszins is er nu van alle kanten nog eens duidelijk besproken en op papier gezet wat er de komende maanden moet gebeuren.

Tegelijk met de euforie komt dan ook – als alles goed gaat – de afbouw van de pleegzorg ter sprake… En dat voelt raar aan, ondanks het feit dat door de moeilijke situatie van schoonvader en het overlijden van schoonvader er enkele weekends gerateerd zijn.
Ik hoor dan in mijn hoofd “van hieraf moet je gaan…”.

Maar voorlopig is dat laatste nog niet aan de orde. We zijn momenteel vooral blij dat er vooruitgang gaat komen in de situatie, want hé, uiteindelijk gaat dat pleegje vooral ten goede komen :-)!