Ik ben best een angsthaas. Nooit in de auto, maar ik zal niet gauw iemand vreemd meenemen. Een lifter pik ik dus nooit op wanneer ik alleen zit.
Maar vandaag heb ik mezelf overtroffen, ware het wel een ongewone passagier die meereed…
Aan school, na het afzetten van de kroost ontwaarde ik een verkleumde politie-agente. Een jong ding, best vriendelijk. Ze had net ervoor nog netjes naar me geknikt. Toen ik vertrok en aan het licht aanschoof, stak ze de straat over. In een vlaag van overmoed wilde ik mijn raampje omlaag doen, om haar te vragen of ze een lift wilde. Ik moest namelijk op het gemeentehuis zijn, dat op hetzelfde terrein ligt als het politiekantoor. Dat was buiten de vrieskou gerekend: dat *** raam ging niet open :-). Mevrouw de agente zag me knoeien, dus ik kon geen weg terug.
Ze nam de lift dankbaar aan, ze had er al een toezicht opzitten aan de andere school in ons dorp. Het was een fijn gesprekje. Morgen parkeer ik fout wanneer ik haar zie :-).
Altijd plaats aan tafel 
Tja, ik kijk toch wat uit als ik iemand een lift geef. In theorie stop ik altijd maar niet zo lang geleden een bouwvakker in de auto gehad die met zijn vuile/smerige kleren in de auto sprong.
Ik heb daarna de zetel mogen kuisen, was helemaal smerig. Hij staat er nog af en toe, maar ik rij er straal voorbij.