Zondagskind (mét zondagsarmpje)

Miniman is een zondagskind. Figuurlijk dan, want hij kwam op een vrijdag ter wereld. Geheel gepland, geforceerd door de medische wereld, met instemming van ons. Maar dat is een ander verhaal.

Maar hij is wel een zondagskind. Hij flaneert door het leven en geniet met volle teugen. Hij is het ideale laatste kind, ik geniet zo enorm van hem :-).

Zondag dus. Klassiek tafereel. Broodmaaltijd. Pleegje is er ook. Om even de situatie te schetsen. Miniman weigert aan tafel te komen. Manlief probeert hem te overtuigen en geeft hem een handje. Miniman laat zich hangen. En dan gebeurt het: hij huilt acuut. Kort, maar hevig. We schrikken ervan. Toch zet hij zich aan tafel, en eet als altijd. Of nee, hij gebruikt zijn rechterarm niet. Hij lijkt er weinig last van te hebben. “Mijn arm werkt vandaag niet, die doet pijn.” Hij zegt het stellig, alsof er geen twijfel rond bestaat. We overlopen de opties. Het lijkt erop alsof het een zondagsarmpje is… Ik zucht. Geweldige timing! Over een uur moet pleegje naar huis gebracht worden. Zo snel is er niemand van ons over en weer naar spoed met miniman. Enige optie is om mama te bellen en te vragen of ze pleegje dan komt oppikken. Ik zie er tegenop. De zondagavond belooft niet rustig te worden.

In een laatste wanhoopsreactie bel ik mijn zus. Zij is verpleegkundige op spoed, en ik wil zeker zijn dat we niet voor niets naar spoed gaan. Ze wipt snel binnen, en bevestigt ons vermoeden. Ze doet haar jas uit, en vraagt of ik ijsjes in huis heb. Ja, die heb ik. Ze laat miniman tot bij haar komen, en zegt dat hij een ijsje krijgt als hij het vasthoudt met zijn “slechte” arm. Dan neemt ze hem vast, draait er wat aan, neemt het ijsje van mij over en geeft het aan de kleinste man. Die het zowaar gewoon aanneemt met de arm die net nog stuk was! Hij kijkt zus aan, verwonderd. “Jij kan toveren!” Hij beweegt zijn arm, draait hem om en om, steekt hem hoog in de lucht (en ja, allemaal mét ijsje in de hand :-)). Ik ben trots op zus.

De dag erna blinkt mijn zus, wanneer miniman over het ganse schoolplein roept dat zijn tante kan toveren en de allerbeste is. Terecht, dat lijkt me nu wel!