Met 3 jonge kinderen in huis zijn er regelmatig zieken. En nee, ik krijg dat niet elke keer voor elkaar om dan thuis te blijven of om een oplossing te bedenken. Al sinds de komst van maximan doen we hiervoor een beroep op de dienst opvang zieke kinderen van de CM. En dat is dan gelijk ook de belangrijkste reden waarom we bij CM zijn en blijven. Als er volwaardige alternatieven zouden zijn, zouden we waarschijnlijk veranderen. Maar vooralsnog hoor en lees ik dat het nergens zo goed “draait” als bij CM.
De afgelopen weken zijn vreselijk geweest, heerlijk gevuld met buikgriep (tot 2 keer toe 2 kinderen die begonnen overgeven in dezelfde nacht!), windpokken, oorontstekingen,… Gelukkig was er dan de opvang van de CM, of konden we zelf wat puzzelen. Tot afgelopen dinsdag…
Maandagnacht begon het: retrograad voedseltransport bij miniman. Een bed vol. Ergens had ik nog de illusie van “iets verkeerd gegeten”. Ik probeer me zelf dat steeds voor te houden :-). Een uur later bleek dat het ook dit keer niet waar was: tegen dan was het bed al 3 keer opnieuw verschoond. Gelukkig werken manlief en ik dan als een geoliede machine: hij wast het kind, ik verschoon het bed (en spoel dan meestal lakens nog uit in het bad, elke moeder weet wel dat kinderen bij voorkeur niet alleen vloeistof overgeven 🙂 ). Rond een uur of 4 merkte ik dat er ook viezigheid in de WC lag, terwijl miniman al in het stadium van gal was aanbeland. Ik ging naar maximan, en merkte dat hij wakker lag. Misselijk. Zucht…
Dinsdag begon de dag erg vroeg. Puzzelen, kijken wat er kon. Ik besloot sociaal verlof te nemen, voor de tweede keer in mijn carrière (de eerste keer was maximan in spoed geopereerd en moest ik de dag erna las geven). Manlief vertrok wat later naar het werk, zodat ik midiman nog snel naar school kon brengen, zijn eerste dagje na zijn oorontsteking. Eens daar gaf juf me het advies om hem mee terug te nemen: er zaten zoveel dingen “in de klas” dat hij veiliger af was thuis. Ik bedacht dat ze wel eens gelijk kon hebben, want hij is vorige week nog helemaal onderzocht, en er zijn afwijkingen in zijn bloedbeeld. Ik bracht mijn dinsdag door met troosten van miniman, dweilen, een slokje water geven, een emmer ledigen, dweilen, een nieuw filmpje opzetten,… Miniman bleek echt heel zwaar ziek te zijn, hij hield een ganse dag niets binnen.
Vandaag was miniman iets “beter”; in die zin dat hij niet meer overgeeft, maar ook nog niets eet. Midiman werkt wakker met koorts en “pijne benen”… Maximan ging naar school. Morgen moet ik werken, dus belde ik naar de CM. Ik ken het lijstje al met vragen. Ik vroeg oppas voor miniman en midiman. Werkdiagnose: griep. Er was een wachtlijst, maar als ik wilde, zette ze me er nog wel bij. Als ik niets zou horen, zou het OK zijn. Om 16.30 had ik nog niets gehoord, dus morgen komt er een oppas. Benieuwd of we haar kennen :-).
Zieke kinderen, steeds op het slechtst denkbare moment. Ik ken er alles van. Fijn dat je die hulp hebt!
Ook wij deden vorige week 2 dagen beroep op een oppas van de mutualiteit. Voor de 2e keer in dochters jonge leventje. En opnieuw enorm tevreden. Echt een groot geluk dat zoiets bestaat, ik zou niet weten hoe we de zaken anders moeten oplossen.Hopelijk zijn de zieken bij jullie ook weer beter!