Tussen alle verbouwingen door gebeurt hier ook nog wel eens wat anders.
Zo ging miniman vorige week voor de eerste keer op schoolreis. Schoolreis was wel niet het juiste woord volgens hem, want dan zou zijn juf naar Zeeland of Frankrijk gaan, zijnde de 2 plaatsen waar wij in zijn herinneringen op reis zijn geweest. Hij ging met de bus naar het bos, punt uit.
Het was bijzonder, want miniman is nog nooit een hele dag naar school geweest. Ik heb de luxe dat we tot hiertoe altijd een oplossing hebben gevonden, zodat hij ook nog steeds kan rusten in de namiddag. De laatste tijd is dat rusten relatiever geworden, want moe is hij echt noooooooit meer (dixit hijzelf). Toch viel hij bv afgelopen vrijdag gewoon in slaap op de grond…
Maar toch, daar ging hij dus. Snel een rugzakje zoeken, zijn brooddoos, drinkbus en lekkers in doen. Voor de verandering kreeg hij 2 koeken en geen fruit mee! Hij zag het wel zitten, dat uitstapje. ’s Morgens was hij uitgelaten! Ik wilde hem eerst uitzwaaien, maar de bus vertrok pas ruim een half uur nadat ze op school moesten zijn, dus dat idee liet ik varen.
Ik plande mijn dag zo dat ik hem zelf kon afhalen… Bij aankomst speelden ze in de speeltuin van school. Miniman was nog druk bezig. Juf kwam mijn richting uit. Ze was erg enthousiast. Hij had flink meegedaan, was erg aangenaam geweest en bijzonder vrolijk. ’s middags mocht hij ook frisdrank bij zijn boterhammetjes kiezen, maar hij opteerde als één van de weinigen voor zijn eigen drankje ipv cola of fanta.
Thuis kwamen er verhalen. Over de busreis die uren duurde, over het huis van roodkapje, over de speeltuin, over de grote bomen,…
Toch bijzonder…
Altijd plaats aan tafel 
zo tof! 🙂