Hoewel ik de enige vrouw in het gezin ben, wordt er hier voornamelijk zittend geplast. Enkel manlief plast staand, maar de zonen zag ik tot nader order nog niet staand plassen. Van vriendinnen hoorde ik dat hun zonen dat wél deden. Ik stond er niet bij stil, en was gewoon blij dat mijn WC altijd schoon was en de bril (meestal) omlaag aantrof.
Tot gisterenavond, in de badkamer. De jongens hadden zich net uitgekleed om in bad te gaan, toen midiman vroeg of hij staand mocht plassen. Ik zag er geen graten in. Hij vroeg MIJ hoe het moest :-). Ik zei hem dat de bril omhoog moest bij het plassen, en erna zeker terug omlaag. Miniman keek bedenkelijk, maar riep toen snel dat ook hij een grote jongen was, en zette zich poedelnaakt naast midiman, weliswaar mikkend in het potje dat naast de WC stond. Manlief en ik keken naar elkaar… 2 blote lijfjes, met de rug naar ons gekeerd. Groot jolijt, want ze gingen samen staand plassen… Ik hield mijn adem in, en troostte me met de gedachte dat vandaag de poetsvrouw toch zou komen…
“Kijk, ik ben gelukt!!!” riep miniman spontaan uit.
Weeral een mijlpaal…
Altijd plaats aan tafel 
Die van ons doen dat ook, samen in hetzelfde toilet en vinden dat geweldig!
Dat zou nog eens een gedacht zijn :-). Maar de jongste is nog te klein vrees ik… Vanavond eens “passen” 🙂