Het klinkt erg banaal voor de meeste mensen: een dak boven je hoofd hebben.
Zo ook voor ons. Tot vandaag. Sinds vanochtend heeft het een nieuwe dimensie.
Er werd een stuk aangebouwd aan ons huis, wat een bureau-in-wording is voor manlief. Ik hoop uiteraard dat ik er ook af en toe mag vertoeven, maar dat geheel ter zijde. Het houten skelet stond er sinds maandag. Toen waren de 2 schrijnwerkers bijzonder actief, en was het resultaat ook erg mooi. Ik was een tevreden vrouw. Donderdag zou de dakwerker komen. Maar dinsdagmiddag werd dat plots gewijzigd: de dakwerker wilde op 1 mei komen! Ik ging polsen bij de buren of zij dit zagen zitten. Als er geen herrie gemaakt werd voor 9.00 was het allemaal OK. En zo geschiedde dat er een dakwerker op ons dak zat tijdens de dag van de arbeid. Het eindresultaat was werkelijk prachtig: gladde zwarte roofing, en zinken afwerking. We waren gelukkige mensen.
Maar uitzicht is niet alles, blijkt vandaag nu het buiten regent. Ook binnen regent het namelijk…
Altijd plaats aan tafel 
Oei dat is minder. ’t zal wel een probleem zijn van aansluiting tussen oud en nieuw volume. Ik hoop dat het snel opgelost geraakt 😉
Het zou bij deze gerepareerd zijn, maar ik verzeker je: ik klim morgen met mijn tuinslang op het dak voor de ultieme test!
Oeps! Dat is idd wel een moment om stil te staan bij ‘een dak boven je hoofd’!
We hebben aardig wat verbouwd (in eigen beheer), maar dit hebben we nooit meegemaakt!
Sterkte!
Ach, moeder natuur is ons goed gezind, voorlopig kan het geen kwaad dat ons dak lekt :-).