Bewogen dag

Gisteren was hectisch, zonder meer. Een dag om erg snel te vergeten.

Eerst was er de hectiek rond pleegje. Weekend start op zaterdagvoormiddag, maar dat lukt de laatste weekends niet meer. Hoe blij ik in januari was met een vastgelegd breng- en haaluur, zo vervelend is het nu weer terug, nu we opnieuw bij af staan. Het was dubbel deze keer. Uiteindelijk zou pleegje vrijdagvoormiddag komen. Maar mama liet donderdagochtend weten dat het haar niet lukte. Op een verlofdag, dus geen dienst te bereiken… We moesten zelf beslissen. En wonderwel stond pleegje hier direct nadat we beslist hadden dat hij dan maar gelijk op donderdagochtend moest komen. Vier jongens in huis dus. Daarbij kwam ook nog het petekind van manlief: 12 jaar oud, en ook syndroom van Down. Best heftig, want ze is erg beperkt. Een recente IQ-test wees uit dat ze een IQ van 38 heeft. Ik kan me amper inbeelden dat het echt zo laag is, maar neem aan dat het correct is. Er was dus gelijk serieus wat drukte in huis, zeker omdat pleegje zijn oren ogenschijnlijk thuis had gelaten en we hem constant in de gaten moesten houden. In ons huis-in-verbouwing is het extra oppassen geblazen, want er loeren extra gevaren om de hoek, waarvan we ons zelf niet elke keer meer bewust zijn.

Het plan was om naar een evenement in de buurt te gaan, Sfinks Mundial. Uiteindelijk zijn we daar ook geweest, maar jammer genoeg niet veel verder dan de EHBO-post. Bij aankomst viel petekind namelijk zomaar flauw… Ervoor was ze zo fit als een hoentje, en plots ging het licht uit. Ze wilde initieel nog verder daar “feesten”, maar bij nader inzien bleek het geen goed idee. We zetten terug koers richting huis, maar petekind zag het niet meer zitten. Ik bleef op een bankje wachten met 5 kinderen, terwijl manlief snel naar huis spurtte om de auto te gaan halen. Het werd een huzarenklus: een overstuur petekind, een midiman die rondfietste, en een pleegje dat erg boos werd omdat hij in de buggy moest blijven zitten (en er ook nog als een volleerd Houdini in lukte om zich uit de riempjes te wringen). Uiteindelijk geraakten we thuis, en kwamen de ouders van petekind aan. Zij werd slechter en slechter, bleek koorts te hebben, en gaf uiteindelijk nog over op de ene vierkante meter van onze woonkamer waar tapijt lag… De dag eindigde in mineur voor haar, met een fikse keelontsteking.

De eigen kroost was ook uit de hum, en pleegje had er ook last van. Hij deed geen middagdutje, en was ook ’s avonds erg onrustig in bed. Ook vandaag was de boel nog rusteloos. Hopelijk wordt het morgen wat leuker :-).