Het is een moeilijk onderwerp. Vanaf wanneer laat je een kind alleen thuis?
Maximan is net 8 en die laat ik al een tijdje af en toe heel kort alleen thuis. Niet om uitgebreid boodschappen te gaan doen, maar bv wel als ik eens snel naar de apotheker ga ofzo. Maar tegenwoordig vraagt midiman ook of hij alleen mag blijven. Hij is gewoon erg graag thuis, en ziet er soms tegenop op mee te moeten. Zo ook vanmiddag…
Deze voormiddag mochten de kleuters uit de laatste kleuterklas samen met hun ouders een kijkje nemen in het eerste leerjaar. Ik volgde samen met hem een lesje rekenen en schrijven. Daarna mocht hij al mee naar huis, ruim anderhalf uur voor school uit was. We deden samen wat boodschappen en ik rommelde thuis wat op. Tot het moment kwam waarop we de 2 anderen van school moesten halen. Hij wilde écht niet mee. Ik twijfelde, heel erg. Hij is 5. Ok, hij is best wel te vertrouwen en is niet snel bang. School is vlakbij, zeker als ik met de fiets ga en geen parkeerplaats moet zoeken. Ook wonen we in een rustige straat, en vertrouw ik erop dat hij niet naar buiten gaat. Hij kan ook zelfstandig telefoneren: mijn GSM-nummer staat voorgeprogrammeerd in onze vaste telefoon, en hij kan voldoende “lezen” om uit het telefoonboekje mijn naam en nummer te selecteren. Maar toch twijfelde ik: 5 is erg jong. En ik moet miniman oppikken aan zijn klasje, en wachten tot maximan naar de poort komt. Ook waren ze ’s ochtends niet met de fiets gegaan. Ik overlegde kort met manlief. Die vond het geen probleem. Toch voelde het raar aan. uiteindelijk besloot ik het te doen, en nam ik voorzorgen.
Ik belde mijn moeder op, en vroeg haar om mij op te bellen als ze me nog niet gehoord had om 12.15. Als ik dan niet opnam, zou ze in zeven haasten mijn richting uitkomen (ze is dan ook al onderweg van haar werk en woont vlakbij). Ik stak de step van maximan in de fietstas, gaf midiman geheel onpedagogisch snel een koekje en drankje, zodat hij dat al niet zou gaan zoeken (en ongelukken kon veroorzaken). Ik gebruikte televisie als babysit (en alleen het feit dat hij mocht kiezen wat hij wilde kijken, was genoeg om hem gebiologeerd voor het scherm te krijgen). Ik vertrok zo laat mogelijk, nadat ik nog eens had getest of hij me kon bellen, en gezegd dat hij de deur niet mocht opendoen (als hij mee zou zijn, zou er ook niemand opendoen).
Aan school vroeg een mama waar hij was. Ik vertelde van dit “experiment”. Een aantal andere ouders keken me verontwaardigd aan. Ik kreeg plots grote twijfels… Ik pikte miniman op, zette de step klaar voor maximan, tilde miniman in het fietsstoeltje, riep maximan toe om snel te steppen, en was exact 13 minuten na mijn vertrek terug thuis. Alwaar midiman rustig TV zat te kijken, en verbouwereerd was dat ik zo snel terug was…
Hoe doen jullie dat? Waar ligt jullie grens?
Altijd plaats aan tafel 
Ik lees verwachtingsvol mee, want ik durf dat ook totaal niet, ook al willen ze dit op die leeftijd inderdaad al.
Ik heb het nog nooit gedaan, maar ik zou het bij onze oudste (ook 5) zeker overwegen. Het is dan ook een schat van een meid, die meestal braaf doet wat ik vraag (al helemaal als ze zich dan “groot” kan voelen). Wat ik wel regelmatig doe, is de kids in de auto laten als ik ergens kort naartoe moet (mag ook ABSOLUUT niet!), en laat dan de cd van kapitein Winokkio opstaan.
Ik ben begonnen met babystapjes (voor mijn moederhart): alleen met hun 2 beneden laten terwijl ik boven bezig ben voor soms toch 20 minuten (mijn ventje vertrouwt zelfs dat niet), even alleen laten in bad, zo die dingen.
Inderdaad, ik heb er lang over gedaan om bv te douchen wanneer ze als baby in bed lagen en ik alleen thuis was :-).
Ik denk dat wij onze kinderen niet alleen hebben gelaten voor ze 8-9 jaar waren (ook maar voor even). Wanneer er iets onverwacht gebeurt geraken ze in paniek …
Ik zou zelf een kind van vijf niet alleen thuis laten. Er is te veel dat kan voorvallen waar je geen controle over hebt. Je denkt tien minuten van huis te zijn, maar onderweg wordt een van je andere kinderen onwel en moet meteen naar de dokter of het ziekenhuis. Of je wordt zelf onwel en kan niet direct naar huis of iemand verwittigen. Er kan ook iets voorvallen dat niets met je eigen huis te maken heeft, zoals brand bij de buren. Er kan ook altijd iets onverwacht in het huis voorvallen. Stroompanne en de tv valt uit, maar je kind denkt dat het iets verkeerd deed en zoekt naar wat er aan de hand is. Of heel stom, het smult van een koek en verslikt zich erin. Of het valt en stoot zijn hoofd. Het heeft niet te maken met hoe braaf een kind is, maar met de mentale en lichamelijke capaciteit om met onverwachte moeilijkheden om te gaan. Kijk nu maar eens naar die treinramp in Wetteren. Het is stom toeval dat er net dan iets gebeurd maar stel dat je kind alleen thuis is en je kan niet meer naar je eigen huis toe. Als je hem echt niet mee wil nemen breng hem dan snel naar de buren of vraag de buurvrouw binnen voor een kwartier. Maar persoonlijk zou ik dat ook niet doen tenzij het een noodgeval is.
En nu tegen het schuldgevoel: wij doen het wel. Alles hangt af van het kind natuurlijk en van de omgeving waar je woont en alles maar toch… Ik denk echt dat wij hier in België, misschien zelfs Europa vaak te voorzichting zijn met onze kinderen. Pas op, pas op. Ik ben echt van mening dat kinderen overbeschermen even gevaarlijk kan zijn. Ik heb vrienden die hun kinderen nooit bij een babysit achterlaten of internkamp sturen of laten fietsen naar school (ja bij ons is het ook niet echt fietsvriendelijk maar we gaan er toch voor).
Het is dus … zoals altijd.. een kwestie van een goed evenwicht te vinden en ze beetje bij beetje los te laten. Manou is 7 en blijft regelmatig alleen thuis, nu voor max 30 minuten maar in het begin natuurlijk voor kortere periodes. Zij kan bellen, en kan naar de buurvrouw lopen als er iets is. Ik vertrouw haar en daar geniet ze duidelijk van. Manou is heel plichtsbewust. Nina 6, mag af en toe bij haar blijven maar ondanks het feit dat ze niet zo veel jonger is, maar zij is veel onzekerder. Manou bleef al alleen toenz e 5 was maar bij Nina gaat dat nog even duren.
Je hebt je ouders verwittigd voor het geval dat en alles ging goed.
Ik vind dat je dat goed gedaan hebt! Ik
Bedankt! Ik heb er achteraf ook een goed gevoel bij!
mijn oudste (bijna 6) zou mogen eens een kwartiertje alleen blijven maar wil absoluut niet. Ik durf wel de kleinste eens alleen thuis laten als ze slaapt. ze slaapt nog in een babybedje en kan er niet uit. Dan rijd ik bv vlug naar de bakker ‘smorgens om onze bestelling af te halen of zo, ook niet langer dan 15 min zijn we weg. En meestal ligt m’n broer dan thuis ook te slapen dus écht hélemaal alleen is ze niet. Ik zie er ook niks verkeerd in hoor, als hij het zelf ok vond!