De laatste loodjes

De laatste loodjes wegen het zwaarst, en dat is echt waar…

De verbouwingen lopen ten einde. De vloer in de woonkamer is al een tijdje af, en de keuken is af genoeg om werkbaar te zijn (enkel nog het magneetbord tegen de kast, het krijtbord boven de kookplaat en de glasplaat boven het werkblad ontbreken nog). Nu dus ook het bureau, dat aangebouwd werd achter de garage en waarvoor ook een deurgat werd gekapt in onze woonruimte. Vandaag werd de vloer gevoegd, maar weliswaar is het nog niet af, want er waren te weinig plinten… Buiten dat moet enkel de loodgieter nog een kort ommetje langs ons huis maken, net zoals de glazen deur (die tussen woonkamer en bureau komt) morgen opgemeten wordt en pas over een vijftal weken zal geplaatst worden.

Maar los daarvan is het einde in zicht! En geloof me vrij: ik heb het gehad! Elke ochtend weer voor dag en dauw werkmannen in huis wordt stilaan wat te veel van het goede. Meestal zijn ze erg sympathiek, daar niet van. Maar ontbijten met luide muziek, met het geluid van een drilboor of terwijl het stof op je boterham vliegt zijn nu niet direct ontspannende momenten met 3 kinderen. Ook het bijna dagelijks moeten poetsen om het stof/steenpuin in bedwang te houden komt mijn oren uit. Ik zou stilaan graag terug de leiding hebben over mijn woonkamer en mijn garage. Al was het maar om mijn was rustig te kunnen laten drogen. Ook zou het fijn zijn rustig op de WC te kunnen zitten, zonder schrik dat er één van de werkmannen moet. Pluspunt is wel dat ik ontdekt heb dat mijn eigen viertal propere WC-gangers zijn :-).