Kleuterpromotie

11.00… We worden verwacht in de klas van midiman. Vandaag zwaait hij af. Ik heb het moment al weken geleden geblokkeerd in de agenda van manlief, en heb de mijne ook vrijgemaakt. Beetje zenuwen. Bang voor de emotie. Maar daar gaan we dan. Om direct huiswaarts te keren en met het fototoestel terug te vertrekken.

We sluiten aan met nog tientallen andere ouders. Midiman draagt een afstudeerhoed. Hij staat er leuk mee. Juf vertelt anekdotes van het afgelopen jaar. Samen zingen ze liedjes, en dan wordt er terug geteld naar 0, en zijn ze kleuter af. Dan is er het gezamenlijke cadeau voor juf: een speciale koffer met een herinnering aan (en van) elk kind. Ik heb samengelegd, omdat ik de prijs OK vond (€1) en het concept leuk. Midiman maakte een kubusje van Clics en schreef er zijn naam op. Daarna hingen we met een touwtje zijn fotootje eraan. Banaal, maar zijn juf zou het zeker begrijpen, want hij speelde altijd met Clics in de klas. Juf was blij met de schatkist!

Er zat vanalles in, en ieder gaf wat hij wilde. Ik zag vanalles uit de kist komen, van tekening tot dure bongobon. En het kubusje van midiman :-).

Bij de (veilige!!!) hapjes was er drank voor de kleuters en de ouders. Het was een erg gezellig samenzijn, en manlief en ik gaven ook nog het extraatje af aan juf. We hadden samen met midiman nog iets uitgezocht, omdat juf midiman erg goed begeleid en opgevangen had. Juf kreeg “Het grote boek van Elmer”, met voorwoord en foto van midiman. Die laatste vond dat boek een gemis in de klas :-).

Mijn tante nam ondertussen de honneurs waar bij miniman in de klas, waar ook een “feestje” was, met appelsap en chipjes, en 15 uitgelaten 3-jarigen. Miniman was bijzonder opgetogen. Bij die juf stoppen we, definitief. Het afscheid was emotioneel. Wat een handafdruk moest worden, werd een knuffel met tranen…

Het afscheid van juf midiman verliep ook moeizaam. Midiman stond te snikken, en manlief moest troosten. Juf was ook “gepakt” door het grote verdriet. Maar er is perspectief, want haar zien we misschien (hopelijk) over 2 jaar terug.

Maximan nog! Die wilde rode balpennen voor juf. Zo geschiedde, moeder de vrouw kocht een pennenbakje en 3 rode balpennen. Folie er rond (met dan aan onze babysit, die dat gisterenavond laat nog samen met mij in orde bracht na mijn terugkeer van een proclamatie), mooi lintje en daar een bedankkaartje en foto van maximan aan. Minder gedoe, maar zo is onze stoere kerel ook. Het bewijs dat hij een fijn jaar gehad heeft ligt voor mij verscholen in het feit dat hij aangaf school te zullen missen….