Speelpleinwerking

Onze jongens hadden het eigenlijk nog niet gedaan. Of toch, maximan één keertje, toen ik tijdens de zwangerschap van miniman moest platliggen. Maar dat is al 4 jaar geleden, dus dat telt niet meer mee.

Maximan vond het verwerpelijk, dat hij naar het speelplein moest. Hij protesteerde vreselijk. Midiman vond het eng. Maar na overleg met de jeugddienst, waren zij meer dan bereid midiman op te vangen.

Zo vertrokken we dus vanochtend naar school (want daar gaan de speelweken door). Daar aangekomen was er een ontvangstcomité: enthousiaste begeleiders (en gelijk ook een oud-studente van mij) en de verantwoordelijke. De handleiding van midiman hing duidelijk in het zicht, en alle begeleiders waren gebriefd. De extra epipen (netjes opgeborgen in zo’n knalgele Lego-blok-doos) ging bij de verantwoordelijke op het bureau, de andere medicatie bleef in zijn rugzakje. Midiman werd enthousiast onthaald door kindjes van school, want gisteren waren zelfs de kinderen op de hoogte gebracht van het feit dat het eten veilig moest zijn. Ik liet mijn jongens achter met een gerust hart!

Samen met miniman ging ik boodschappen doen. Zieke tante had warme sokken nodig (en in een grote maat, die wij standaard niet hebben :-)) en wilde ook wel een sapje voor in haar koelkastje. Miniman koos alles uit, en stelde ook voor om een koekendoos mee te nemen en appelsapjes “voor kindjes die op bezoek gaan bij tante”. Daarna volgden een rondje containerpark en een tankbeurt. Die dan weer werd gevolgd door een kroelbeurt met miniman, die constateerde dat het wel lekker rustig was zonder broers.

Mijn lieve kleine miniman, verzonken in gedachten

Om 12.00 pikte ik een vrolijke midiman op. Na heerlijke boterhammetjes vertrokken we naar het ziekenhuis. Tante vond het bezoek erg leuk, net zoals de jongens.

Na een wissel van de auto tegen de fiets (en de step van maximan in de fietstas) vertrokken we naar de speelpleinwerking, alwaar ik overdonderd werd door mijn oudste ventje, die vrijdag zeker meeging op uitstap, volgende dinsdag wilde blijven slapen daar, en en en en…