Miniman houdt zich er wel mee bezig. Hij herinnert ons er te pas en te onpas aan dat hij àl vier is. Vier houdt in dat je bijna volwassen bent. Weliswaar met het privilege om er nog een tutje op na te houden en halve dagen naar school te mogen gaan. Kwestie van “nog maar” vier te zijn wanneer het hem uitkomt.
Toch zat het hem sinds een tijdje dwars. Erg dwars. Vanwaar het kwam weet ik niet, maar hij gaf duidelijk aan dat hij in een grote stoel wilde in de auto. Hij zat nog steeds in een groep 1 stoel, en dat lukte nog wel. Zijn hoofd zat wel net op de rand, maar we waren wettelijk nog in orde. Het had ook mijn voorkeur om hem nog wat te laten zitten in die stoel, omdat hij gemakkelijk in slaap valt onderweg (moe? Nee, waar haal ik dat nu weer?). Toch werd het stilaan moeilijker met een dikkere jas. En dus geschiedde het en werd een nieuwe stoel besteld. Veiligheid is een stokpaardje, en dus werd het dit model van Römer. Afgelopen dinsdag werd de stoel afgehaald en uitgetest. Hij was wat teleurgesteld in de kleur (raar ventje), maar is nu wel tevreden. Desalniettemin hij erg gilde om zelfstandig te zijn in de auto, laat hij zich nu terug rustig bedienen :-).
Zijn oude stoel staat op de vijfde slaapkamer. Naast het babybed en de kinderwagen. Te wachten op de eventuele komst van een pleegje…
Altijd plaats aan tafel 
Ze worden snel groot. De jongste zoon was vandaag voor ’t eerst gaan babysitten. ’t Lijkt helemaal niet zoooo lang geleden dat ik hem in een stoeltje vastzette…
Oh jee, jij bent volgens mij net iets ouder dan mij :-).
Hahahahaha, mijn zoon had de kleur geweldig gevonden,……die kids hebben toch hun eigen gedacht hé, damn wat een karakterkes!!!