Ondertussen zijn we een weekje verder.
Op het medisch attest stond (weliswaar de versie zonder breuk…): “tegen weekend: verwijderen van gips en mobilisatie op geleide van pijn”. Na 2 moeilijke dagen, kwam maximan in contact met de beperkingen van gips en keek hij uit naar het weekend. Toen ik vrijdag na het werk thuis kwam, stond hij met de schaar in de aanslag op mij te wachten. De boodschap was duidelijk, en hij had een heel plan. Als eerste moest de hand gewassen worden, en als tweede wilde hij op de computer iets doen.
Ik begon te knippen, rustig en behoedzaam. Het ging vlot, en toen alles eraf was, bleef dit over:
Maximan keek verdwaasd. Was teleurgesteld. Zijn hand was onbruikbaar en deed veel pijn. Zijn vingers waren nog serieus dik en blauw.
Tien pijnlijke minuten later smeekte hij om opnieuw gips te mogen. Zijn gips werd gerecycleerd en het handje is nu opnieuw ingepakt, veilig en wel. Maximan heeft zich ondertussen bekwaamd in het links schrijven ;-).
Altijd plaats aan tafel 
Zou je niet even een second opinion halen, zodat dit goed kan genezen,…..kids zijn toch enorm flexibel hé, dan schrijven we gewoon links,…Straffe man, die maximan!
Niet leuk… Courage :-)!!
Ik zou toch ook nog eens terug naar ’t ziekenhuis gaan, ik heb de indruk dat die hand toch in de plaaster mag (maar ben geen medicus)