Toch niet…

De plaatsing is uiteindelijk  niet doorgegaan.

We blijven achter met gemengde gevoelens. Een mengelmoes van verdriet en ook van opluchting.

Laat het me verder uitleggen. De jongens waren erg enthousiast. Ze zagen het helemaal zitten. Groot probleem was dat we vorige week op reis waren, in het buitenland. OK, niet onoverkomelijk ver (Zeeland) maar toch in een huisje dat niet voorzien was op een vinnige peuter. Het was dus niet haalbaar om “ons meisje” de dag erna al op te vangen. We konden er wel over nadenken, en over dromen. Dat deden we volop. Maar het zorgde ook voor gepieker. Uiteindelijk bleek maximan plots totaal in de knoop de liggen. Hij wist het niet meer goed. En zoals steeds uitte zich dat door misselijk te worden en niet meer te functioneren. Ik ging het gesprek met hem aan. Hij vond het een erg leuk idee, maar was plots verdrietig erover. Over waarom ze niet thuis kon blijven. En wat er dan mis was. En waar haar broertjes/zusjes dan bleven. En of ze dan altijd bleef. En wat er erna zou blijven. En hoe het ’s nachts zou zijn. En…

Toen er tijdens een maaltijd gesproken werd over waar ze zou zitten aan tafel klapte maximan dicht en huilde hij dikke tranen.

Tegen zijn gevoelens zaten die van miniman, die uitkijk naar de komst van “ons meisje”. Hij plande allerlei dingen, en koos mee enkele kleertjes toen we passeerden bij H&M in Goes. Ook midiman stapte onbezorgd mee in het verhaal.

De plaatsing is niet doorgegaan, en waar maximan opgelucht was, kwamen de vragen bij miniman. Waar zou ze dan naartoe gaan? Zouden er andere mensen een bedje hebben voor ons meisje?

We hebben geleerd dat onze jongens er meer mee bezig zijn dan we denken. En ook dat een onthaalmoeder vinden vlot lukte, ons meisje kon terecht vlakbij de school van de jongens.

De afgelopen dagen hebben we veel gepraat, en we denken dat we misschien toch beter kiezen voor gezinsondersteunende opvang: weekends en erg korte periodes. En misschien best ook geen te lange tijd tussen de aanvraag en de plaatsing, want daardoor wordt er hier ten huize té veel gepiekerd. Ook denken we eraan de leeftijd nog te verlagen naar box- en kruipleeftijd :-).

We hebben veel emoties gekend, de afgelopen dagen. Als trofee eindigen we met 3 jurkjes, 3 leggings, een roze vestje en 5 paar meisjessokken :-).