Achternamen

Onze jongens hebben een redelijk banale achternaam. Geen Peeters of Janssens, maar ook niet direct een naam die tot de verbeelding spreekt. In alle eerlijkheid, ik vind het best een mooie achternaam. Nochtans zijn er veel mensen die hun achternaam steevast verkeerd schrijven en herleiden tot een veel banalere achternaam. Naar gewoonte spel ik dus hun naam wanneer ik hem ergens moet opgeven.

Mijn eigen achternaam is ook maar gewoon, maar vereist bij iedereen dat ik hem spel. Ik heb in mijn ganse leven nog nooit iemand ontmoet die hem juist schreef. Maar kom, ik heb al wel lachwekkende varianten gezien.

Woensdag kwam miniman enthousiast naar huis: S van zijn klas was “Meneer God”! Ik fronste. Maximan fronste ook. Meneer God? Was hij wel zeker? Heel zeker, juf had gezegd “S Meneer God” en een brief aan hem gegeven. Plots viel mijn euro, het ventje heet Herregodt met zijn achternaam. Maximan kwam niet meer bij! “Moeke, en dan heet er daar nog eentje Blessing in die klas! Hij wordt godsdienstwaanzinnige!” Onze jongens zijn niet te overtuigen van het bestaan van God en fervente aanhangers van de oerknal. Maximan zag dus de geweldige humor hiervan in. Miniman gierde mee. Hij was inderdaad verkeerd geweest. Gelukkig wist hij ook nog te vertellen dat A met haar achternaam “besmettelijk” heette. OK, maximan en ik lagen echt in een deuk, zomaar, op de stoep op weg naar huis. Ik had totaal geen idee hoe haar achternaam was, maar achtte “besmettelijk” totaal niet plausibel. Miniman was nochtans écht zeker deze keer.

Later die dag kwamen we A toevallig tegen met haar mama. OK, even checken dus. Niet Besmettelijk, maar De Smedt, gelukkig voor het kind :-).