Vooroordelen…

Vooroordelen. Iedereen heeft er wel een paar, minstens. Ongemerkt heb je ze, en het is een klus om er tegen te strijden :-).

Onze jongens wilden al een tijdje eens naar een pretpark gaan. Als notoir pretpark- en kermishaters zijn we al trots op onszelf als we de jaarlijkse jaarmarkt aandoen en eens om de zoveel jaar eens richting Efteling gaan. Volgens onze eigen kinderen (maar laat mij ze nu niet direct geloven) zijn ze de enigen van de klas die nog nooit in Plopsaland zijn geweest. Om nog maar te zwijgen van Eurodisney.

Maar kom, afgelopen zaterdag lieten we ons eens gaan. Beladen met een zak sandwichen, drinkbussen vol verfrissend water en een vriendje van maximan vertrokken we naar… Bobbejaanland. Waarom die keuze? Eenvoudig: niet té ver rijden en relatief “goedkoop” met ons Zoo-abonnement.

Eens daar bleek het een goede keuze, er was weinig volk. Heerlijk nergens (of bijna nergens) aanschuiven. Weliswaar hebben onze kinderen het meeste schik in banale attracties, en zijn ze geen van allen waaghalzen. En dus kijken wij toe hoe ze met een zak van de glijbaan gaan, of springen op het luchtkussen. Of rijden we met het treintje rond in het park. Toch wilden we onszelf overtreffen, en teenden we richting El Rio, een attractie voor kinderen vanaf 1,20 m waarin je wel nat kan worden. Bij de zwoele temperaturen was dat geen enkel probleem. Manlief bleef met miniman wachten, en ik ging met de 3 andere jongens aanschuiven. Voor ons stonden 5 ruige jongeren; vol tatouages, piercings en wat nog meer. Heerlijk rokend in de wachtrij, lak aan de regels. De jongens keken hun ogen uit. Tot het bijna aan ons was. Er pasten 9 mensen in zo’n band. En 5 plus 4 maakt 9. Ik polste vriendelijk of ik met de jongens bij hen mocht zitten. Het was geen enkel probleem. En zo belandde midiman naast een ruige langharige gast. Daar gingen we. Wild was het, dat wel. En toen de draaikolk kwam, deed de ruige gast plots zijn arm beschermend om midiman. Ik glimlachte hem dankbaar toe. We hadden veel lol. Maximan wilde nog eens, maar midiman niet meer. Het vijftal bood gewillig aan om de oudsten nog eens mee te nemen :-).

Een uur of twee later passeerden we het vijftal weer. Deze keer stonden ze 3 personen van ons verwijderd bij een andere attractie, waar je met 4 in een karretje moest. De twee meiden riepen maximan en zijn vriendje tot bij hun, ze konden rustig mee in hun karretje. Ik riep maximan nog toe dat hij aan de uitgang wel moest wachten op ons, want wij zaten 2 karretjes achter hen. Eén van de meiden riep dat ze wel bij hen zou blijven tot ook wij er waren. En zo geschiedde dat we herenigden na de attractie. Het was echt een geweldig groepje, dat onze dag een extra leuk tintje  gaf.

Dus, lieve kerels en stoere meiden: bedankt om mee voor onze kroost te zorgen :-).