Hier zit ik dan, alleen. Helemaal alleen. Miniman is uit logeren, manlief is vertrokken op congres en wacht ergens op een vlucht in Frankfurt, en maximan en midiman zijn weg. Nogal onverwacht.
Deze zomer gingen ze een aantal keer naar de speelpleinwerking. Onze jongens waren verdeeld over het feit of het er fijn was of niet, maar uiteindelijk amuseerden ze zich er wel en ging maximan op eigen verzoek nog een paar dagen meer. Deze week is echter de laatste week, en om dat te vieren is er morgen een afscheidsfeest met springkastelen en andere leuke dingen. De jongens waren er snel over uit dat ze daar bij wilden zijn. Om het allemaal wat in te leiden is er vanavond een “sleepover” en mogen alle kinderen die willen daar blijven slapen. En dat bleken mijn twee oudsten gisteren plots te zien zitten… Ik slikte. Maximan tot daar aan toe, maar ook midiman? Manlief en ik bespraken het gisterenavond op de valreep. We kwamen tot de vaststelling dat het ook voor hem wel moest lukken mits er duidelijk zicht was op het menu. Vanochtend vertrokken de jongens dus met slaapzak, pyjama, toiletgerief en knuffel richting speelplein. Ik liep erachter met een huppelende miniman. “Ik ga niet mee moeke; als de broers weg zijn is het thuis lekker rustig, dus blijf ik bij jou!”
Om 17.00 ging ik nog eens langs bij de jeugdconsulent. Effe afchecken wat er de komende 24 uur zou gegeten worden. Verscholen achter een muurtje bespraken we het menu, eventuele onveilige ingrediënten en alternatieven. Ze zuchtte even en sprak haar bewondering uit. Ze zou na elke maaltijd een SMS sturen zodat ik wist dat alles ok was, en ze zou me bij de minste twijfel bellen. Ik knikte. Mijn knieën ook :-). Daar ging ik, zo plots een grote stap in het proces van loslaten.
Stiekem bedacht ik dat ik er een gezellig avondje met miniman van zou maken. Het draaide iets anders uit. Mijn moeder kwam langs en aan haar maakte hij zijn plannen duidelijk, nl dat hij nu rustig bij haar kon komen logeren. Ik slikte, maar bedacht dat hij mijn leegte niet moest opvullen en pakte ook voor hem een logeertas in…
Home alone… Voor de eerste keer écht sinds een jaar of 9…
Altijd plaats aan tafel 
Ik denk vooraf altijd dat ik daarvan zo ga genieten, van het alleen zijn. Tot ik effectief alleen ben, zo stil in huis…
Ik kan daar enorm van genieten van alleen thuis zijn,……..