Vraagje

Vrijdagmiddag ging de telefoon over. Ik zat thuis te werken (ik zal u de details besparen) en was in gedachten verzonken.
Het selectieteam van pleegzorg. Ons dossier was eruit gekomen bij een matching. Of ik even tijd had? Ik spitste mijn oren voor de details. Deze begeleider had wel heel goed geluisterd na ons vorige gesprek, want ze legde alles op tafel wat wij belangrijk achtten.

We weten de vraag (weekend, 1 op 2, voor een peutertje), de achtergrond, de woonplaats (niet te ver van ons), specifieke bijzonderheden (geen varkensvlees),  en een mogelijk vervolg van het verhaal. We moesten nadenken over onze grenzen (van wanneer tot wanneer?), onze mogelijkheden (kunnen we kindlief ev maandag in de opvang afzetten?), onze bijkomende vragen (er zijn er weinig), en hoe onze kinderen erover dachten. In alle drukte stuurde ik manlief een SMS: “We hebben een vraag van pleegzorg”, waarop hij niet antwoordde. Dju, ik verracht SMS’en soms!

’s Avonds keken we de kinderen in bed. “Vertel eens wat meer!” Ik zei wat ik wist; leeftijd, naam, geslacht, gezinssituatie,… en ook de specifieke vragen. Ik had de opvang al gegoogeld, en was tot de conclusie gekomen dat het bijna niet haalbaar is. Als ik de naam goed verstaan heb, is het in het centrum van een grootstad, en echt pal in het hartje van het winkelcentrum. Dat zou dan elke maandagochtend veel tijd kosten, waarop onze werksituatie niet is afgestemd.  Daarop gaan we dus nee antwoorden, tenzij uitzonderingen, uiteraard. Voorts dachten we na over het ideale moment om het weekend aan te vangen. Ik werk op vrijdag, maar niet altijd. Een lijn trekken is dus moeilijk, want als ik niet op tijd aan school kan staan, pikt mijn moeder de jongens op. Zij kan geen pleegje meenemen (past gewoon al niet in de auto!), en los daarvan wil ik zelf bij de overdracht zijn. Rond 16.30 ben ik meestal thuis. Toch is het dan niet volstrekt rustig, want dan probeer ik al iets eetbaars op tafel te toveren voor midiman, die ik om 17.20 naar de atletiek moet brengen. Om 17.40 vertrekt maximan naar judo. Normaal gaat hij alleen, maar de vraag is of dat blijft als het donker wordt. Om 18.20 moet midiman opgepikt worden. Daarna is het badtijd voor de twee jongsten. Er zijn wel aanpassingen mogelijk, maar mama en peuter in alle rust ontvangen zal wishful thinking zijn. Dit moet ik misschien ook even aanhalen? Hoe zien zij het? Hoe lang gaat de overdracht duren (wat een woord trouwens!). Zondagavond kunnen we rustig pleegje terugbrengen, daar is geen stress.

Soit, vandaag ging pleegzorg terugbellen. Maar, dit gebeurde niet. De vraag is nu of de begeleider geen tijd had, of dat de vraag niet meer nodig is. Wordt vervolgd!