Wéér van dat!

Het pesten is nooit ver weg. Ik ben er ondertussen achter dat er in het jaar van maximan een paar “rotte appels” zitten. Met de regelmaat van klok wordt hij dus gepest. Subtiel. Banaal. Maar toch. Ik merk en hoor dat ook de meesters het dit jaar niet echt onder controle hebben. Nochtans zijn ze niet aan hun proefstuk toe: de éne is bezig aan zijn laatste jaar voor zijn pensioen, de andere heeft er al 19 jaar ervaring opzitten.

Toch ontplofte ik dinsdag. Miniman werd aangepakt door de pesters van maximan. Een stelletjes kinderen van 11 die er genoegen in scheppen een kind van half zo groot en half zo oud aan te pakken? Dat ging mijn begrip te boven! Aan de schoolpoort vulden zijn ogen zich met tranen. “Misschien is het mijn eigen schuld? Misschien had ik mijn muts in de klas moeten laten?” Ik overtuigde hem van het tegendeel.

Jammer genoeg vond ik geen juf, geen meester noch een directeur. En identificeerde miniman toen plots één van de pesters: een ventje dat maximan al 6 jaar het leven zuur maakt! Er knapte iets in mijn hoofd… Ik ging naast de pester staan, en meldde hem in niet mis te verstane bewoordingen dat als hij nog ooit één van mijn kinderen één haar zou krenken, ik er hoogstpersoonlijk voor zou zorgen dat het zijn beste dag niet zou zijn. OK, geen strak plan, I know… Erna lukte ik er toch in om de directie telefonisch te bereiken, deed ik het verhaal, en vermeldde wat ik gedaan had.

Daags nadien wilde ik aan school vertrekken, maar werd klemgereden! Door de mama van de pester! Ik schrok me wild. Het werd een ware tirade met bedreigingen aan mijn adres… Met de bibber in de knieën belde ik manlief, en erna school. Die hadden mama al daar gehad. Haar kind had een gans ander verhaal opgedisseld thuis, waarbij hij er positief uitkwam (gepest? Nee hoor!) en ik negatief (ik zou woorden als marginaal gebruikt hebben). Ik was perplex. Dat hij loog, was duidelijk, want hij had niet het lef gehad om toe te geven dat hij een vijfjarige had aangepakt. Maar hoe dit verder moest, daar had ik geen goed oog in. Ik had hoegenaamd geen zin in een scheldtirade om 12.00 in het bijzijn van mijn kinderen en 300 andere ouders… Uiteindelijk werd er beslist om een kwartier vroeger met mama en school samen te zitten.

Mama had verwijten. Wat ik allemaal wel niet had gezegd? Ik wilde geen welles/nietes spelletje. In die zin was ik dankbaar dat haar zoon al gelogen had tegen haar. Wat zou waarheid zijn? Ik hield me aan de feiten. Het gesprek eindigde.

Donderdag kwam maximan totaal down thuis. Hij was aangepakt omdat pester 1 straf had gekregen. Diepe zucht. Kotsbeu was ik het. In al mijn boosheid contacteerde ik school en CLB! Meester belde ’s avonds terug. Om een lang verhaal kort te maken gaan ze nu over naar nultolerantie voor pesten. Bij elk voorval zullen er nota’s/briefjes vertrekken. Naïeve ik dacht al wel dat dit al lang het geval was.  Vandaag belde de mevrouw van het CLB me nog op. Zij volgen alles actief mee op. Ik heb haar gezegd dat ik op de hoogte gehouden wil worden. Als maximan gepest wordt, wil ik graag weten welke actie erop volgt…

Soit, het zal eerst escaleren, en maximan gaat een moeilijke periode door moeten. Hopelijk is het resultaat dit allemaal waard!