Fotoboek

Nee, geen blogje over de eerste schooldag.

Maar nu je je het afvraagt, die was wel OK. Miniman zag school to-taal niet zitten. Hij was bang voor de andere kinderen. Bij het ophalen vanmiddag was zijn enige commentaar dat hij morgen een boterham met hammetje en kip curry meer wilde :-). Maximan en midiman zijn tevreden. Midiman kan al “ik” schrijven, en kijk, dat vind ik al heel belangrijk in het leven: voor jezelf opkomen.

Maar er was ook een mailtje. Van mama van pleegje. Om te bedanken voor het fotoboekje dat ik had opgestuurd. In juni had ik een fotoboekje gemaakt, met een reeks foto’s van pleegje. Foto’s van het prille begin, waar hij als schriel ventje onze woonkamer al kruipend verkend. Er waren zoveel mooie, leuke en ontroerende foto’s, maar ik maakte een selectie doorheen anderhalf jaar.

De bedoeling was om nog eens af te spreken. Maar gaandeweg leek me dat een egoïstisch idee. Pleegje had het volgens mij al moeilijk genoeg om te wennen aan de nieuwe situatie, dus vond ik het hoe langer hoe minder gerechtvaardigd om af te spreken om mijn gevoel te volgen. Hij zou er misschien wel door van slag geraken. En dat wilde ik helemaal niet. Het fotoboekje werd dus netjes opgestuurd, en kwam vandaag aan. Mama was erg blij!

Ondertussen hebben wij ook een nieuwe afspraak met de dienst voor pleegzorg. Het is tijd om ons dossier eens grondig door te nemen en onze “wensen” te herbekijken. Na 5 jaar lijkt me dat een geschikt moment :-).