Mijlpalen voor miniman

***U bent verwittigd: dit is een tekstje waarin alleen maar gestoefd wordt.***

Miniman vond het tijd om nog eens de aandacht op zich te richten. Hij blinkt nergens echt in uit: heeft nog een tutje, zou het liefst nog uitsluitend pap drinken (hoewel, hij zou het afwisselen met lasagne en prikwater), en heeft geen behoefte aan volledige dagen school. Dat laatste is pure verwennerij, I know. Maar als de mogelijkheid er is, en er bereidwillige oma’s en tantes zijn om hem op te pikken, ga ik geen nee zeggen.

Maar dus… Na onze zomervakantie besloot miniman dat hij wilde leren zwemmen. Met zwembandjes in het zwembad vond hij echt totaal niets. Los van het feit dat ik op de camping in Frankrijk bij het aandoen van zijn zwembandjes een keertje zijn elleboog uit de kom liet schieten, had hij er een hekel aan. Zwemles was dus de enige optie. Zo geschiedde. En zo geschiedde dat ik gisteren trots langs de rand van het zwembad liep. Terwijl mijn kleine miniman zwom alsof alles ervan af hing. En zo moet het ook gevoeld hebben voor hem. Hij haalde netjes met de juiste techniek de overkant, werd getrakteerd op een applausje van zwemjuf, badjuf en omstaanders en blonk gewoon. Mijn ventje, 4 jaar en 4 maanden oud, haalde zijn eerste zwemdiploma! Een klein blond mannetje, dat een kwartier ervoor door dezelfde badjuf uit het zwembad was gehaald. “Kinderen mogen niet zonder bandjes in het diepe, mevrouw!” Bij deze mag hij er vanaf nu onvoorwaardelijk in :-).

’s Avonds besloot hij tot een extra mijlpaal over te gaan. Hij is de laatste weken ’s morgens altijd droog, maar wilde zijn luierbroekje niet uitlaten. We recycleerden droge luierbroekjes tot ze scheurden. Of “stoffig” waren naar de normen van onze kleine krekel. Gisterenavond, na bad, en al met luierbroekje aan, besloot hij dat het wel was geweest. Dat hij wel zonder in bed ging. Ter plekke zakte zijn pyjamabroek, stapte hij uit zijn luierbroekje, trok zijn broek terug omhoog en dumpte het broekje in de vuilnisbak. Zo moest het dus.

Vanochtend was hij droog.

Om het te vieren aten we kip (met vel ;-)) en rijst en gebakken bananen, kochten we nieuw zandbakzand en lummelden uren in de tuin.

En ik? Ik ben trots, uiteraard. Maar ook een beetje emotioneel. Geen luiers meer. Allemaal kinderen die kunnen zwemmen. Ik word oud…

***Geërgerd over het gestoef? U was gewaarschuwd!***