Hoop…

Ik leef op hoop. Hoop op een beetje rust in ons leven. Hoop op tante die vlot herstelt na haar zware operatie en een maand op intensieve zorgen. Hoop op andere tante/schoonmoeder die misschien, heel misschien, ook de goed kant uitgaat.

De zon schijnt volop. Maximan leert zichzelf Frans, naast mij aan de keukentafel, midiman leest een stripje en miniman speelt een spel met zichzelf, geheel volgens eigen spelregels en laat zich volop leiden door zijn ongebreidelde fantasie.

Over anomama

Een grote tafel, die als het moet nog langer kan...Veel stoelen, vaste plaatsen voor de vaste leden van het gezin, maar met de regelmaat van de klok schuift er nog iemand een stoeltje bij....
Dit bericht werd geplaatst in allerlei en getagged met , , . Maak dit favoriet permalink.

Plaats een reactie