Na de minder leuke ervaring in pleegzorgland hadden we opnieuw een afspraak met het selectieteam. Na 7 jaar vonden we het ook wel eens tijd om ons dossier te ontstoffen en te checken wat er eventueel veranderd was. We kregen iemand nieuw, want de “oude” was op een andere dienst gaan werken.
Het klikte wonderwel erg goed, en alles was OK. Begin oktober kregen we telefoon. Het selectieteam schotelde ons een “kindvoorstel” voor. Ik nam alles in me op, nam notities op een hoekje van de krant om geen details te vergeten en stuurde een berichtje naar manlief. ’s Avonds bleek dat we de match ideaal vonden, en we communiceerden dit ook terug. Er werd verteld dat de begeleidster ons snel zou contacteren omdat er wat vaart in het dossier moest. Zo geschiedde dat de begeleidster kwam met het dossier van P, een vrolijke 2-jarige. Hoe meer we te horen kregen, hoe enthousiaster we werden. P leek als het ware op ons lijf te zijn geschreven!
Het was de bedoeling om P zo snel mogelijk te ontmoeten, in het bijzijn van mama. Een afspraak werd gemaakt, en uitgesteld. En gemaakt, en afgemaild. Plots waren er wijzigingen in het dossier! Mama moest naar het ziekenhuis, en in de plaats dat P al naar ons mocht komen, had mama zelf opvang in een voorziening geregeld, buiten het medeweten van de begeleidster (in pleegzorgland kan erg veel!). Ook veranderde alle andere dingen rond P en waren gemaakte afspraken allemaal plots onzeker.
Daar staan we nu: P zit in een voorziening, moederziel alleen. Boven hebben we een leeg bedje, aan tafel is er een lege stoel. En er is plaats!
Toch is het niet duidelijk of P op termijn nog naar ons komt. Zoals het dossier nu voorligt, zijn er voor ons een aantal zaken die we niet zien zitten. Ook hebben we het gevoel dat mama er totaal niet achterstaat, en dat maakt het altijd moeilijker. Het zal afwachten zijn.
Vanavond zal ik zoals elke avond de afgelopen week even halt houden voor de deur van onze vierde kinderkamer. Ik zal aarzelen, een diep zuchten, slikken en er voorbij lopen…
Altijd plaats aan tafel 
Jammer, niet alleen voor jullie maar ook voor P, volgens mij. Succes in ieder geval, en fingers crossed, je weet nooit
Daar zijn toch geen woorden voor,……hoe dat allemaal kan,………ipv P de beste opties te gunnen,….
Een pleeggezin zou in het nieuwe decreet toch altijd voorrang krijgen op een voorziening, zeker bij jonge kinderen?
Begrijp het volledig. Bij onze weekend-plaatsing stond de mama al van in het begin weigerachtig tegen deze plaatsing. Het heeft ook nooit goed gewerkt omdat de mama haar dochtertje niet voorbereide op het weekend, geen kleding mee gaf, nooit eens belde of contact zocht tussen de twee weekends enz, enz…Spijtig, want met haar medewerking had het echt goed kunnen lopen.
Spijtig voor P, maar daar sta je als pleegouder dan met al je voorbereidingen, plannen maken, enz…
Ja, weekendopvang lukt alleen als de ouders er echt achter staan…
Schrijnend toch, hoe een voorziening voorrang heeft op een warm nest…met alle respect voor de voorzieningen.