Ik zag het hem denken. Zijn mond ging zelfs al open om het te zeggen, maar net op het laatste moment was er die vertwijfeling, waardoor hij zijn woorden inslikte, instemmend knikte en zei “Ah, OK dan.” De man bij de Fnac weet weer wat vertellen thuis vanavond. Over die moeder met haar blonde peuter die een pas gekochte GSM retouneerde omdat hij te veel kon. En dan was het een gewoon basisding, zo’n instapmodel. Zijn vrouw zou honend lachen, want ook zij zou gegarandeerd voorzien zijn van het laatste type smartphone, ongetwijfeld met een degoutante ringtone.
Soit, ik ben er vanaf. Ik zocht dus een nieuwe GSM. Correctie, ik ZOEK een nieuwe GSM. Mijn GSM laat het afweten. In die zin dat hij er letterlijk de brui aangeeft. Sommige toetsen brokkelen af. Nog even, en ik kan bepaalde letters niet meer gebruiken, met als gevolg dat sommige contactpersonen onbereikbaar zullen worden, en mijn SMS-berichten Latijn lijken te zijn.
Veel eisen stel ik nochtans niet. Ik wil kunnen bellen, kunnen SMS’en en een foto kunnen nemen (van behoorlijke kwaliteit). Maar ik wil NIET op het net gaan ermee, geen speciale dingen doen, geen belachelijke geïndividualiseerde ringtones hebben, geen smartphone, geen uitschuifbaar klavier, en ook geen volledig klavier. Dan blijft er weinig over, zeker niet als er aan mijn allerlaatste eis voldaan moet worden: compact zijn. Want ja, de GSM zit altijd in mijn linkerbroekzak als midiman niet bij mij is. Het geeft net dat extra gevoel van veiligheid om gemakkelijk bereikbaar te zijn. Maar ach, de combinatie blijkt onvindbaar. Tot zaterdagavond, in de Fnac, net voor sluitingstijd. Het leek erop dat mijn wensen in vervulling gingen. Maar één uur na sluitingstijd was ik erachter dat ik niet extra wilde betalen voor alles wat mijn nieuwe GSM vroeg (en geloof me vrij, dat was veel).
Terug bij af dus, hoewel ik ergens iets duister op het net heb gevonden waar ik een nieuw front voor mijn huidige GSM kan kopen, voor bijna geen geld. Op die manier kan ik het nog even uitstellen…
Altijd plaats aan tafel 
Je mag de mijne hebben. Die is écht heel gelimiteerd. 🙂
En de andere voorwaarden? Ik heb nu een aankoopbon gekregen. Ik mocht een andere kiezen, maar heb gezegd dat ik dat niet kon omdat mijn man er niet bij was :-)))
Mét de man doen, dan hoef je er niet over na te denken. Of zo zou ik het aanpakken. Ieder zijn ding hè! 🙂
De banner met klaprozen is trouwens mooi, maar de vorige met de hand van mama en kind was héél speciaal, dus die komt nog wel eens terug, nietwaar? 😉
Handen zijn van mijn Gravatar, de vorige banner was maximan op steenstrand. Deze is een foto van 2 jaar geleden 🙂
Oh zo herkenbaar, al valt hier zelfs het fotograferen nog af (daar hebben we een fototoestel voor). Telefoneren en sms’en is alles wat dat ding voor mij moet kunnen.
Fotograferen is wel handig als je vaak ergens parkeert naast mensen die dat niet kunnen 🙂