De balans na 4 maanden ouderschapsverlof

Vandaag loopt mijn ouderschapsverlof officieel af, na 4 maanden. Een perfecte dag om de balans dus op te maken.

• Het was fijn om alle dagen de kinderen in alle rust naar school te kunnen brengen en zelf af te kunnen halen. We gingen meestal met de step of met de fiets, en miniman ging regelmatig halve dagen.
• Ik schilderde de kamer van miniman, nadat hij en midiman er vorig jaar een muurschildering maakten.
• Ik behandelde het schrijnwerk aan de buitenkant van ons huis. Helemaal alleen. En ik genoot er zelfs van.
• Mijn auto bleef meer werkloos voor de deur staan dan iets anders.
• Ik had tijd genoeg voor mijn tante die in het ziekenhuis belandde en net in die periode moest verhuizen. Ik was blij dat ik er kon zijn, maar ergerde me ook aan het feit dat het een ongesproken regel was dat ik wel alles moest doen.
• Manlief was soms ondankbaar, want wat kon ik het druk hebben? Ik had niets te doen, toch?
• Ik engageerde me voor de volle 100% in school van de kinderen, en merkte dat vooral de thuisblijfmoeders dit niet doen…
• Ik miste mijn collega’s, sommigen al meer dan anderen, maar toch.
• De laatste maand werkte ik eigenlijk wel, zij het onbetaald. Er moest zoveel geregeld worden, en ik wilde zeker zijn dat het OK was…
• Ik werd gek van mijn eigen inefficiëntie. Werkelijk! Op de duur werd ik zelfs chagrijnig. Mijn drive viel stilaan weg…
• Miniman kreeg een schoolongeval, en ik kon me ongestoord storten op ziekenhuisbezoeken, afspraken, hem thuishouden en vertroetelen,…

Ik had een jaar loopbaanonderbreking aangevraagd, gekregen en terug ingetrokken. Ik vlieg er terug in. Het zal wennen zijn, voor iedereen!